Besmet met Covid-19?

Besmet?

Net voor ik terugkwam van London was mijn schoonmoeder behoorlijk ziek.
Ze had absoluut geen honger, haar maag lag overhoop, overgeven, geen smaak, geen geur.

Bij mijn vriendin en ikzelf gingen er heel wat alarmbelletjes rinkelen.
We gingen direct opzoek naar waar we een test konden laten doen.
Want ik ben uiteindelijk astmatisch en mijn schoonmoeder bevindt zich ook in de kwetsbare groep.
En ik ga terug in de bubbel bij mijn ouders die beiden 70+ zijn.
Dus onnodige risico's nemen zitten er bij ons echt niet in.

In London zelf zijn er verschillende test sites, we ontdekten al heel vlug dat er op een 500 tal meter van waar we wonen een test site was. We hebben zo vlug mogelijk een afspraak geboekt en de volgende dag in de ochtend konden we reeds gaan om ons te laten testen.


Althans daar gingen wij toch van uit, aar wat bleek nu, dit ging om een self test faciliteit.

 

Via de gsm moesten we contact maken met iemand van de personeelsleden die ons was toegewezen.
Want de ramen moesten absoluut gesloten blijven, hij hield een bordje op met zijn gsm nr die wij moesten bellen.

Wat houdt die self test nu precies in? Het gaat om een behoorlijk groot wattenstaafje die je in je keel moet steken en aan beide kanten waar je amandelen zich bevinden voor een 10tal seconden moet schrapen.

En daarna ditzelfde stokje in je beide neusgaten steken tot je niet verder kan en het stokje ronddraaien. Ikzelf heb geen amandelen meer, wat het er zeker niet makkelijker op maakte.

Op de koop toe heb je ook steeds de neiging om te kotsen terwijl je het stokje je keel ingaat.
Het is een wereld van verschil dit te laten doen door een verpleegkundige met ervaring dan dit zelf als leek te moeten doen.




Uiteindelijk slaagde geen van ons drieën er in om de keel te schrapen met het stokje.
Waarop we te melden kregen van de man die ons begeleidde dat we ook enkel de neus test konden doen. Want de keeltest blijkt bij heel wat mensen en zeker bij kinderen niet te lukken.

De dag voor ik terugkeerde naar België kregen we allemaal een persoonlijk sms'je van de NHS met de volgende boodschap.




Dus eind goed, al goed. Of om een gepaste manier mijn blog te beëindigen.

I can keep on breathing. En hopelijk voor nog vele jaren zonder pandemieën. 

Reacties

Populaire posts van deze blog

13/08 De nachtelijke storm

Your home is your work, your work is your home

De dag des oordeels